WAAROM? Waarom heeft u gedaan wat u heeft gedaan? Bent u zo geboren of geworden?
Wat heeft u er toe gebracht om een 11 jarig meisje,een kind nog, wakker te maken met het felle licht van een zaklantaren in haar ogen te schijnen en een hand op haar mond te leggen?
U sleurde mij uit bed om mij mee te nemen naar de afgelegen slaapkamer van mijn ouders aan de
andere kant van het huis.
Ik kan mij herinneren dat ik mij de hele avond al merkwaardig onbehagelijk voelde en kinderlijk dacht veilig te zijn onder de dekens.
U had geluk met ouders zoals de mijne die vaak tot laat in de nacht uitgingen en ons altijd alleen lieten. Het moet een fluitje van een cent geweest zijn om het houten hor in het openstaande raam van hun slaapkamer los te maken.
De grote ramen zonder gordijnen in de zitkamer maakten ons erg zichtbaar. U heeft ons, zoals later is gebleken, vanuit een in aanbouw staande villa schuin tegenover de onze op uw gemak kunnen observeren.
U heeft mij eerst op het bed van mijn ouders geprobeerd te verkrachten en toen dat niet lukte op
de grond. U stak de punt van een mes tussen mijn ribben en zei :” als je gaat gillen steek ik je dood”.
Op een gegeven ogenblik schrok u van het licht van de koplampen van een zich omdraaiende auto,
achter ons huis lag een weiland met een doodlopend pad waar geregeld vrijende
paartjes naar toe gingen.
U deed uw handen om mijn nek, kneep flink hard en zei dat ik naar mijn kamer moest gaan en dat u zo terugkwam. Als verdoofd ben ik naar de kamer van mijn zus gegaan en heb haar wakker gemaakt.
Alhoewel 5 jaar ouder bleef ze alleen maar verstijfd in haar bed liggen en zei niets.
Ik hoorde een geluid, u was terug gekomen.
Dat is later door de politie ook gereconstrueerd. De eerste keer bent u verdwenen door het raam van mijn ouders, de tweede keer door de keukendeur.
Ik kroop onder het bed van mijn zus en heb daar voor mijn gevoel een hele tijd gelegen. Ik realiseerde mij dat ik daar niet eeuwig kon blijven liggen en ben de donkere gang overgestoken naar
mijn broer.
Alhoewel maar 2 jaar ouder kwam hij gelijk uit bed, deed overal de lichten aan en belde de politie.
Mijn zus was inmiddels hysterisch aan het gillen door de telefoon, zich niet realiserend dat deze ons aan de lijn hield totdat de politie ter plekke was.
U heeft voor flink wat opschudding gezorgd in de wijk Hillegersberg in Rotterdam.Het zal inmiddels 01.30 uur geweest zijn, de hele wijk werd afgezet en iedereen die op straat liep en man was werd
opgepakt en , achteraf te bizar voor woorden, in busjes voor ons huis geparkeerd.
Terwijl ons huis overspoeld werd door politie en mijn ouders op de hoogte waren gebracht zat ik
als verlamd op een stoel , in mijzelf gekeerd, niet in staat iets te zeggen. Gelukkig had iemand wel een deken om mij heen geslagen.
U zou in deze huidige tijd geen schijn van kans hebben gehad met een DNA onderzoek, maar toen deden ze wat ze konden.
In mijn geval betekende het, dat ik onderzocht werd, pijnlijk uitgebreid,” uit logeren”ging, eindeloos
ondervraagd werd . Ruim een jaar lang werd ik veelvuldig opgehaald door de politie omdat ze weer iemand hadden opgepakt, die ik uit een “rijtje”moest zien te halen. Dat lukte ook meestal, niet omdat de dader er bij zat, want de dader was u en u zat er niet bij. Zelfs als 11jarige herkende ik bepaald zenuwachtig, draaierig gedrag.
Eindeloos veel fotoboeken heb ik moeten bekijken.
Therapie of opvang bestond toen nog niet. Mijn ouders waren fervente aanhangers van de struisvogelpolitiek: als we het er niet over hebben kunnen we net doen of er niets is gebeurd.
Het zilverpoeder voor vingerafdrukken heeft nog heel lang op de donkere houten deuren gezeten.
In Hillegersberg was iedereen geschokt en alhoewel in de kranten alleen over een 11jarig meisje werd geschreven, wist iedereen dat het om mij ging. Ik voelde mij gebrandmerkt en onverklaarbaar vies. Moest ook naar een andere school in een andere buurt.
Wat ik mij niet realiseerde en anderen ook niet is dat ik een black out had.
Een paar jaar geleden, zonder enige bijzondere aanleiding wist ik ineens wie u was!
Met 100% zekerheid. Ik had u zo kunnen aanwijzen!
Ik heb u geregeld gezien. De eerste keer was in een grote lege loods waar wij met een paar kinderen aan het spelen waren. We schrokken zo van uw vreemde starende aanwezigheid dat we hard zijn weggerend. Ook heb ik u een aantal keren langs mijn school zien lopen, altijd in diezelfde beige regenjas.
Ik vervloek mijn black out.U had jaren in de gevangenis kunnen lijden zoals u mij en God verhoede
wellicht anderen hebt laten lijden.Een onverdraaglijke gedachte dat u door mijn black out
misschien in staat bent geweest ook anderen iets aan te doen
U heeft mij levenslang gegeven, de impact van een dergelijke traumatische gebeurtenis is enorm
en blijvend beschadigend.
Dus welke wrede en walgelijke afwijking heeft u om dit te kunnen veroorzaken?
U leeft niet meer, ik heb u toen ongeveer tussen de 35 en 40 jaar geschat, dat was in 1959 en nu is het 2020.
Het doet goed om eindelijk in staat te zijn alles op papier te zetten.
Ik ben een sterke vrouw geworden, een vechter, heb mij toen niet en ook daarna niet in een
slachtofferrol laten duwen, ik ben geen slachtoffer.
En u, u bent,was. een zieke, laffe en wrede dader, die slechts mijn eeuwige minachting verdient
zonder vergeving.
